Thursday 27 June 2013

Updated Version

परवाच वट पोर्णिमा होउन गेली ...
मला न या उत्सव बद्दल एक कुतूहल आहे . खुप अधिपासून .
लहानपणी फ़क्त आईला मदत म्हणून ते पूजेच ता ट  पकडायला जायचे . तिच्या फेरया होई तोवर आजुबाजुच्या बायकांना बघत बसायला खुप गम्मत वाटायची। इतकी अलोट गर्दी , त्यात प्रत्येक जन अगदी नटून थटून यायची . ते दोर्याच रीळ घेउन फिरायच्या आपल्या वडा भोवती .
खात्री म्हणून इतक्या गच्च अवळ नार दोरया ... बर ते वडाच झाड़ आहे चाफ्याच असत तर खोडा पासून उन्मलुन पडल अस्त बिचार .
नथ सावरत कसबस सात फेरया मारणार , अणि हुशश करत एक मोठा कार्यक्रम पर पडला अस म्हणत निघून जाणार .

आपल्यावर वेळ येइल तेंव्हा आपण यापैकी कोण असू हा विचार सुद्धा मनात आला नव्हता .
पण लवकरच ती  वेळ आली . माझ्या पूर्व जान्मिची पुण्याई असेन ,माझ्या सासरी ह्या दिवशी उपास वैगरे नस्तो. (असता  तर मी किती प्रमाणिक पने केला असता हाही प्रश्नच आहे)
आई म्हणतील तशी पूजा वैगरे करून झाली ... पण एकच प्रश्न डोक्यात ... अरे यार हाच नवरा मिळाला तर चालेल का ? मग मी माझी प्रार्थानाच बदलली
" देवा, हाच पति मिळावा but with updated versions..."

खरच  अस झाल तर  ... चला ऐकुयात वट पोर्णिमा ची updated कहाणी

एक आटपाट नगर होत। सगले लोक गुण्य गोविंदाने राहत  होते। कुबेराचे राज्य वाटावे अशी धनवान व्यापारी अणि जनता होती . कहिहि आपत्ति आली की लोक देवाचा धावा करायचे अणि सकंट talayche .
त्या नगरात एक चिमन राव अणि गणपत राव असे २ महा हुशार व्यापारी होते. निरनिराल्या देशात जाऊन ते वेगवेगल्या वस्तु विशेष करून महिला वर्गाला मोहविनारया वस्तुंचा ते व्यापर करत. 

 वट पोर्णिमा सारखा दिवस याला अपवाद कस असेन ...? आदल्या दिवशी ह्या व्यापारी कड़े बायकांची गर्दी असायची कारन त्यांच्याकडे एक सात पदरी दोरा (रीळ ) मिलायचे .
तो दोरा घेउन जी बाई वडाला फेर्या मारेन तिला तिचा नवरा हवा तसा मिळणार होता . बर्याच बायकांना ह्याच जन्मी फरक जाणवत होता .
त्या दोर्याच वारंटी कार्ड होत त्यात त्याचे pros n cons असे होते 
१. नवरा तोच असेंन पण version नेक्स्ट असेन 
२. प्रत्येक वर्षी ह्याच companycha दोरा घेतला तरच फायदा होइल 
३. अति हाव करत २-४ फेर्या जास्त मारायच्या नाहीत परिणाम उलट होउ शकतो 
४. ह्या वर्षी घेतलेला दोरा ह्याच वर्षी वापरायचा Exp डेट - within १ डे 
वैगरे वैगरे 

सगले सुरलीत  पर पडायचे पण 
काही कारण झाले अणि चिमन राव ,गनपत राव यांचे भांडण झाले . चिमन राव यानि गनपत राव यांना धन्द्यातुन काढून टाकले . 
गनपत राव यांनी होत्या तेवढ्या उत्पन्न तुन नविन दुकान थातले .
 त्याना  वट पोर्णिमा ची नवीन आईडिया सुचली। त्यांनी अजुन एडवांस दोरा अनला . त्यांच्या मते आता हा दोरा जो कोणी वापरेन तो version नहीं तर नवरा देखिल बदलू शकेन ,किती जन्म सोबत हवी हे देखिल ठरवू  शकेन .इतकच  काय तर नकोच असेन कुणी तर ह्यासाठी सुद्धा दोरा  available होता .
प्रथम बायका ने विरोध केला पण फायदे बघून सगळा महिला वर्ग गनपत राव च्या दुकनत. 
सर्व बायका खुश। कुणाच्या हातात २ जन्माचा दोरा दिसायचा .. कुणी १ जन्म , कुणी ४ . फारच छान नवरा असेन तर जास्तीत जास्त ५ जन्माचा दोरा असायचा। पुढे पुढे कुणी ७ जन्माचा दोरा मागितला तर ती बाई gavandhal समजली जायची .कुणी "नवरा नकोच" असा दोरा घेउन गेली तर ती खुप मॉडर्न बाई असायची .
या सगळ्यांचा परिणाम नवरा बायकोचे bhandan वाढले , नवरे लोक दोरा कुठला anla यावर नजर ठेऊ लागले .
कुणी १ जन्माचा दोरा  घेतल्यास "हाही जन्म नको" म्हणून घटस्फोट घेउ लागली "

हा गोंधळ पाहून देवालाच प्रकट व्हावे लागले . त्याने सगल्या दोर्यतली पॉवर संपून टाकली अणि म्हणाला 
" असे सगले उपास तापस करून , फेर्या मारून तुमची कामे सोपी केलि तर  तुम्ही त्याचा गैर फायदा घेतला "
आता यापुढे कोणीही हे सगले करून नवरा बुक करून ठेउ शकणार नहीं . ह्या जन्माची फले याच जन्मी भोगावी लागतील "
गनपत राव हे सगल खोट आहे असेच भास्वत राहिले .. अनेक बायका रितिप्रमाने दोरे  घेउन फेर्या मारताना दिसायच्या ... हे चालूच राहिले .
तर  एकीकडे कही हुशार बायका यापासून बोध घेउन ... याच जन्मीचा संसार कसा सुखी करता येइल यासाठी प्रयत्न करू लागल्या .
सर्वांना त्यांच्या कृतिची फले मिलु लागली ....

शेवटी समझनेवाले समझ गये .... और जो न समझे ........ :) :) :) 



Sunday 16 June 2013

एक होता गहू

पूर्वीच्या बायका किती हुशार होत्या अस माला नेहमी वाटायच . शिकलेल्या नसुनहि असंख्य गाणी म्हानायच्या , चुल अणि मूल इतकाच विश्व असुनही त्याचा पसारा अनंत होता .
कालच 'भेदिले surya  मंडला ' ही श्री रविन्द्र भट यांची कादंबरी हातात घेतली , समर्थ रामदास चरित्र असा ह्या कादंबरीचा विषय आहे . त्यात एक सुंदर सोप्प गाण वाचनात आल . नारायण (श्री समर्थ) च्या वाहिनी व आई
लग्नाचे गव्हाले करायला घेतात तेंव्हा वाहिनी पार्वती यांच ते  सुरेख गाण

"जाते फिरू लागले ,खाली  शुभ्र पीठ पडू लागले , पार्वती गुनगुनु लागली "

"एक होता गहू त्याचे गव्हाले केले सात 
जाऊ बाई धरून ठेवा भा उ जींचा  हात ॥ 
एका हरबर्याचे वाटले वाटीभर पूरण 
१ ० ०  जन जेवली तरी उरलाच वरण ॥ 
एका तान्दुलाचा केला टोप्लाभर भात 
सारी पंगत उठली तरी भा उ जीं बसले खात ॥ 
एका मसुरचि झाली हंडा भर उसळ 
भा उ जीं आले बद्वायला घेउन मुसळ ॥ 
एका कैरी चिरली केल लोणच छान 
भा उ जीं म्हणतात झालय अं बट  ढा ण ॥ 
एक मोती केल्या त्याच्या मुंड वल्या  छान 
भा उ जीं च्या हाती  दिल्या मोत्यांचा हार ॥ 
जाऊ बाई हार  नीट कुलुपात ठेवा 
वैभव चा  गावकरी करतील हेवा ॥ 
सासुबाई माया त्यांची साईं वाणी 
आशीर्वाद सदा लाभे आइवणी ॥ 

एक होता गहू त्याचे गव्हाले केले सात 
जाऊ बाई धरून ठेवा भा उ जींचा  हात ॥ 



Wednesday 5 June 2013

माझे विचार ....

माझे विचार .... :)

लहानपणी  शाळेत सर्वचजन सुविचार ऐकत,वाचत,लिहित मोठे झालो . सुविचारांचा वापर कधी बोलण्यात, भाषण करण्यात वैगरे केला .
पुढे स्वताचे असे कही विचार डोक्यात घुमु लागले . त्याला मी माझे सुविचार न म्हणता नुसतेच विचार म्हणेन ...
त्यापैकी काही पुढील प्रमाणे

१ . जर तुम्ही समोरच्या चा  मूड संभालू शकत नसाल तर तो बिघडव न्याचा तुम्हाला अधिकार नाही
२ . जोवर तुम्ही एखाद्या कामात परफेक्ट होत  नाही तोवर तुम्हाला त्या कामाचा कं टा ळा येउ शकत नाही

आज दोनच पुरे .. :)

Tuesday 21 May 2013

माझा नवरा प्रेमात पडलाय ...


जगण्याचा खूप kantala आलाय ... कारण काय तर
 माझा नवरा प्रेमात पडलाय ...
बरेच दिवस झाले जाणवत आहेत अचानक बदल
विचारल तर हसायचा गालातल्या गालातल्या खुदकन

सापडली मला त्याच्या bag मधे गुलाबाच्या paklya चार
म्हणाला आणले होते तुझ्यासाठीच , देन्याधि churgalali फार
माझ्या मनातला प्रश्न संशयच्या ग्लासात बुडाला
मला नाही दिलीत पण milal ते कुणाला

रोज नवे बदल , नवी शॉपिंग होत होती
परवा fair  n lovely ,काल facial तर आजची सकाळ deo च्या फवार्याने केली
कधी नव्हे ते आजकल बदलालिये गाण्याची आवाड
कधी गुलजार ,कधी जगजीत तर संदीप साठी मिलतिये सवड

गुलाबी रंगाच्या शर्ट ल पाहून केवढी नाके मुरदली होती
आज तोच शर्ट घालून स्वारी दिमाखात मिरवत होती

आजकल शतपावली करताना ह्याला रोज फ़ोन लागतो
मी गेले की लगेच "चल फ़ोन ठेवतो"

रोज मानत व्हायला लागली प्रश्नांची उजलनि
काय विचारू, कस विचारू पासून घटस्फोट पर्यन्त मी घसरयची
म्हणाला खरच की होय मी प्रेमात पडलोय तर  काय करणार आपण ..?
सासु सासरे आई बाबा काय  म्हणतील सारेजन ?

एके दिवशी ठरवालीच विचारायची वेळ,वार अणि तारीख
त्याच्या कडून कन्फर्म केल तोहि असेन तेंव्हा घरीच

आला तो दिवस , आली  टी वेळ
चहा घेत सुरु झाला आमचा प्रश्न उत्तरांचा खेल
"मला  तुझ्याशी थोड बोलायच होत "
"बोल की मग"
"आजकल माला तुझी शंका येते, तुझ कुणावर प्रेम वैगरे "
घशाला पडली कोरड .. पुढे कही बोलवेना
वळ वून माझ्याकडे नजर तो शांत आवाजात उद्गारला
"होय,... I am in love dear "

ते शब्द कानी पडताच मी प्रचंड संतापले
माझ्या ह्रुदयाचे ठोके जलद गतीने पडू लागले
मी कही बोलणार एवढ्यात त्याचा प्रश्न
"कोणाच्या ... हे ना हीं विचारणार ?"
"त्याची गरज नाहीये "
अस महानत मी तन तनत बेडरूम मधे गेले
खुप संताप जाला अणि बैग भरू  लागले

तो हळूच आला
घेतल  पटकन मिठीत माला
मी कही बोलणार तर .I love you म्हणून मोकला

"लग्नाचा वाढदिवस नहीं का त्याची तयारी करत होतो "

त्याचा चेहर्यावरचा भाव मी अचूक पकडला
अप्ला पर पोपट झालय हे कधी नव्हे ते ओलखल

माझी सुरु झाली आता सावरा सवरिची धडपड
चार शब्द बोलूं , विषय संपू पटकन
एवढ्यात त्याच्या फ़ोन वाजला ..स्वारी धावली पटकन
कापलाला हात मारत म्हणाले ..."पाहिले पाढे पंचाव्वान्न .."




Friday 17 May 2013

वेड लागलाय …


आज् खूपच कसतरी होतय… Infact काल संध्याकाळपासुनच ..अगदी वेड वेड  होतंय … आत्ता थोडेसे असावे डोळ्यातून बाहेर पडलेच एकदाचे 

नवरा ऑफिस ला जाताना त्याला विचारावस वाटत होत 'मी आजारी असताना थांब म्हणत नाही रे पण आज माझ 'मन' आजारी पडलंय , दुखतंय जर कुठेतरी , थांबतोस का?' आणि उत्तर नाहीच येणार हे माहित होत । त्याने जाताना दार लावलं आणि इकडे टिपूस टिपूस पाणी झर झर। 

कस असत न आपलं , आपल्याला नेमक काय हव असत अशा वेळी …?. कधी कधी तर मी नुसत शांत बसून ती वेळ जाऊ देण्याची वाट बघत बसते 
सारखे सारखे मन मला प्रश्न विचारात होत. कधी सिक्सर तर कधी नो बॉल अस म्हणत मी खेळत  होते 
काल नवरा दिसला त्याला म्हणाले थकलेय रे । तर कधीच कधीच तो म्हणणारा नसतो physicaly का …. मेंटली ? पण तरी माझी अपेक्षा । कधीतरी विचारअव …. 
Infact सगळा बाहेरचा राग , त्रागा , किट किट कुनाच्या माथ्यावर आदळणार ? तर लग्न  लावून दिलंय  न माय  बापाने … दिलंय न हक्काच  डोकं तर फोडा सगळ त्यावर …. हे अस चाल्ल होत माझ 
तुला कधीच समजणार नाही हे शंभरदा  म्हणून झाल तरी माझी भूक कायम . 
सगळे मनाचे खेळ भाव भावना एक स्त्री म्हणून फक्त मलाच दिल्यात ह्या थाटात वावरत होते मी 
बरोबर नाही का ते एका अर्थान  
विचार करणे, घडलेल्या गोष्टीचं,भेटणाऱ्या लोकांचे मनावर पडसाद उमटण । आत कुठेतरी खोल काहीतरी हलण…. अगदी आजूबाजूची हवा बदलण्याचा परिणाम होन हे नकोय का व्हायला …। 
आज काय तर भाजीच खराब झाली किंवा छान झाली , मधेच काय तर ड्रेस आवडला नाही , मनासारखी बांगडी मिळाली नाही , घरात खूप पसारा पडलाय , इतकाच काय तर रस्त्यात कुणीतरी पचकन थुंकल हे साध कारण पुरे असत 
आणि ह्यावर आपण दुसर्या कुणाच तरी उत्तर शोधत  असतो । काय करत असतो ईश्वरालाच ठाऊक 
माझ बरेचदा मनाला रागवण सुरु होऊन जात …. असे विचार बंद कर , चाल इकडे काम कर वेगरे  वेगरे …। 
पण तो काय रुमाल असतो घातली घडी छान  कि आपसूकपणे छान  कप्प्यात बसायला ……। 
आणि म कामाची list उडत उडत येते आणि घड्याळ आपल्याकडे हसत भागात असत । काय madam , बघा माझ्याकडे वाजले किती … रोज मला हरवता न आज तुम्ही हरलात मी पुढे पळतोय . रोज local साठी १० min अगोदर पोचते तेंव्हा घड्याळाकडे  बोट दाखवते आणि म्हणत असते ,  बघ बघ मी जिंकले माझे ९ तुझ्यापेक्षा लवकर वज्लेत। हरलास तू . 
झाली इथे सगळे मनाचे खेळ संपतात …शहाण्यासारखं आपण त्याला खाली ठेवतो नाहीतर गेलास चुलीत म्हणून फेकून देतो आणि दोन हात दोन पाय दोन डोळे असा सगळ एक धड लागत पळायला
सगळी काम होऊन शांतापे compnyt जाऊन log  इन करतो , कालच्या इतकेच वाजले असतात , मी सहज विचार करते काय फरक आहे कालच्या ९ . २ ७ आणि आजच्या ९ . २ ७ मध्ये । म आठवत हो आज काहीतरी बिनसलं होत आपल 
म साहेबा मनाची आठवण येते । तर ते आपल्या मागे लुटू लुटू धावत असत ,दुसरा पर्याय असतो का आपण ठेवलेला 
आपण हसतो … गण गुण गुणत facebook ला लॉग इन होतो ……… 
इति कहाणी सुफळ संपूर्ण 


Thursday 2 May 2013

नमस्कार , माझया ब्लॉग वर आपले स्वागत ..