एक होता गहू

पूर्वीच्या बायका किती हुशार होत्या अस माला नेहमी वाटायच . शिकलेल्या नसुनहि असंख्य गाणी म्हानायच्या , चुल अणि मूल इतकाच विश्व असुनही त्याचा पसारा अनंत होता .
कालच 'भेदिले surya  मंडला ' ही श्री रविन्द्र भट यांची कादंबरी हातात घेतली , समर्थ रामदास चरित्र असा ह्या कादंबरीचा विषय आहे . त्यात एक सुंदर सोप्प गाण वाचनात आल . नारायण (श्री समर्थ) च्या वाहिनी व आई
लग्नाचे गव्हाले करायला घेतात तेंव्हा वाहिनी पार्वती यांच ते  सुरेख गाण

"जाते फिरू लागले ,खाली  शुभ्र पीठ पडू लागले , पार्वती गुनगुनु लागली "

"एक होता गहू त्याचे गव्हाले केले सात 

जाऊ बाई धरून ठेवा भा उ जींचा  हात ॥ 

एका हरबर्याचे वाटले वाटीभर पूरण 

१ ० ०  जन जेवली तरी उरलाच वरण ॥ 

एका तान्दुलाचा केला टोप्लाभर भात 

सारी पंगत उठली तरी भा उ जीं बसले खात ॥ 

एका मसुरचि झाली हंडा भर उसळ 

भा उ जीं आले बद्वायला घेउन मुसळ ॥ 

एका कैरी चिरली केल लोणच छान 

भा उ जीं म्हणतात झालय अं बट  ढा ण ॥ 

एक मोती केल्या त्याच्या मुंड वल्या  छान 

भा उ जीं च्या हाती  दिल्या मोत्यांचा हार ॥ 

जाऊ बाई हार  नीट कुलुपात ठेवा 

वैभव चा  गावकरी करतील हेवा ॥ 

सासुबाई माया त्यांची साईं वाणी 

आशीर्वाद सदा लाभे आइवणी ॥ 

एक होता गहू त्याचे गव्हाले केले सात 

जाऊ बाई धरून ठेवा भा उ जींचा  हात ॥